مونا مسگران کریمی


به نام خدا
"مهندس بانوی موثر"

سازمان نظام مهندسی یکی از بارقه های امید در زمینۀ اشتغال بوده و پروانه اشتغال به کار فرا جنسیتی آن جای بسی مسرت برای جامعه بانوان ایران اسلامی دارد. شرایط احراز دریافت این پروانه با مطالعۀ کتب مربوطه و تا حدی تجربۀ بازار کار مهیا شده و از آنجایی که قیدی محدودکننده را متوجه زنان برای به کارگیری دانش خویش در چرخۀ توسعۀ کشور ننموده ، می تواند جایگاهی برای رشد وتعالی بازار کار دوشیزگان و بانوان، محسوب شود.

اگر چه حضور دختران و زنان در دانشکده های فنی و مهندسی در بیست سال گذشته ، کمرنگ و حداقلی ، بدون پشتوانه های عرفی و سنتی بوده و جامعه در پذیرش دختران یا زنان مهندس، تردیدهایی نسبی داشت و با پایین کشاندن این گروه اجتماعی در حد یک شعار که حتی محتوای آن را نیز بر نمی تابید و به نازل ترین درجات خدمت در نهادهای دولتی، خصوصی و تعاونی، آسانترین راهکار برای هضم و حذف آنان در پیش می گرفت اما در ادامۀ راه، اقلیت نخبه و فرهیخته با توجه به رونق نسبی بازار کسب وکار آن دوران توانستند پا به عرصه های اجتماعی و اقتصادی بگذارند.

دستیابی به فرصت های شغلی در جهت فرهنگ سازی، همراه با الزام استفاده از توانایی ها و ظرفیت های زنانه در پست های مدیریتی، چنان نمود و بازخورد آشکاری داشته که در پنجمین دورۀ انتخابات مجلس شورای اسلامی از جهت کمیتی به رشد حداکثری 14 نفر از 277 تن رسید و پس از آن فارغ از کمیت، شاهد حضور کیفی بانوان هم بودیم ، که افتخار حضور زنان در مشاغل حساسی چون کابینۀ دولت، معاون ریاست جمهور و رییس سازمان های بزرگ و کوچک بعد از انقلاب شکوهمند اسلامی را رقم زده است.

در حالی این سطور به عنوان هدیه ای برای زنان پرتوان و پرتلاش جامعۀ مهندسین نگاشته شده که به جهتی فضای ذهنی و انتزاعی کسب و کارهای مردانه، فقط مقولۀ موفقیت شغلی و امکان ایجاد فضای درآمدی را از آن این گروه می دانست و به دختران و زنانی که به این میدان وارد می شدند فقط اجازه می داد که داخل فضای نرم افزارهای مردانه، اختیار عمل داشته باشند.

انکار استعدادهای دختران و زنان به عنوان نیمی از جامعۀ آماری انسانی، توسط عده ای از افراد ( چه زن و چه مرد ) در جهت کسب موفقیت های اقتصادی _ اجتماعی، مسئولیت سنگین تغییر باورها در مورد چگونگی نگاه به این جنس را بر دوش افرادی که در جامعه برای تثبیت توانایی هایی که اصولاً نیاز به اثبات آن نبود، قرار داده بود.

ورود به صنعت پیچیدۀ ساخت وساز همراه با جلب اعتماد کنشگران مختلف اعم از سرمایه گذاران، همکارانی از جنس مرد و عوامل دست اندرکاری چون بنا، لوله کش، برقکار، سنگ کار و ... همینطور مردان خانوادۀ خود ، کار ساده ای نبود که تحقق پیدا نمود و این اولین قدم، بزرگترین دستاورد در مرحلۀ سهم یابی برای نقش تاثیر گذار زنان در ساز وکارهای مردانه بود.

عضویت قشر تحصیلکرده با حداقل مدرک لیسانس در سازمان نظام مهندسی در کنار قوانین نه چندان کامل از جنبه حمایتی، به دلیل فضای برابر جنسیتی، توانست بستری برای شکوفایی استعدادها و همت زنانه شود.

دوشیزگان و بانوان از فضای مدارس و پشت میز نشینی های سنتی ادارات دولتی و شرکت های خصوصی، آرایشگاه ها و خیاطی ها جدا شدند و خود را در کانون کارزار ساخت وساز یافتند، آن جا که منافع حرف اول را می زد به یکباره حساب کتاب هایی رنگ باخت و اجرای قانون و مقررات با محوریت حفظ منافع ملی و سرباز وطن، پیش آمد. زنان به صورت مسئولانه و متعهدانه در قالب کارهایی تیمی، نقش های تخصصی و حرفه ای بر عهده گرفتند، اندیشه تولید نمودند و نان حاصل از تفکر و دسترنج خود را همراه با کارآفرینی و ثروت افزایی به جامعه هدیه دادند. سهم خواهی و آشنا نمودن سایر زنان با حق و حقوق حرفه ای خود شتابی دوباره یافت و به سوی خواهرانشان که در منزل زیر بار مسایل زندگی، مدارک مهندسی خود را در قابی زیبا به دیوار آویخته بودند ، قدم برداشته و درخواست یاری و مشارکت برای اقدامی موثر و جمعی که هدایت کنندۀ کشور به سوی توسعه باشد، تقدیم ایشان نمودند.

نتیجۀ آن جهاد سرشار از مهر و محبت، راه اندازی کمیسیون بانوان در هیات مدیرۀ دورۀ ششم نظام مهندسی استان مازندران شد که در کنار همۀ کارکردهای مثبت حاصل از جلسات مستمر هم دلانه برای هم اندیشی های حوزۀ مهندسی ، تفاسیر و قضاوت های کژکارکرد را به دلیل تازه تاسیس بودن و عدم باور بسیاری از افراد در مورد امکان خلق فرصت های جدید توسط کمیسیون مذکور، رقم زد.

کمسیون بانوان درب منازل همۀ دختران و زنان مهندس را کوبید و برای رفع موانع موجود با همفکری وتدبیر آنان، چاره ای اندیشید، در اغلب موارد موفق بود و گاهی ناموفق . حضور بانوان بعد از هفت دوره انتخابات هیات مدیره نظام مهندسی استان ها در سطح کشور حداکثری می بود و حالا امروز در جمع برنامه ریزان تصمیم گیر ، حقی برای تصمیم سازی و تصمیم گیری به وجود نیامد.

آنان اتاقی از جنس فکر خود ساخته بودند نه در خانه بلکه در سازمان نظام مهندسی ساختمان . تحریم و رکود اقتصادی و عدم تعریف منابع اقتصادی برای زنان، محدودیت ها و فشارهایی روانی را به وجود آمورده بود که علی رغم کاهش فرصت های چانه زنی، مقاومت های آنان را زیاد نموده بود، اینک در شرایط گشایش و پسا تحریم حضور زنان دوشادوش مردان، نه تنها اضافی و مازاد نبوده و کمیسیون زنان یک مجموعۀ سرگرم کنندۀ زنانه به شمار نمی آید بلکه یک سامانه برای افزایش کیفیت مدیریت وکنترل پروژۀ توسعۀ کشور با حضور "مهندس بانوی موثر" است.